Τελικά δεν έγινε της Γαλλίας..έγινε του Ζιντάν!(Salut Beur-Métèque..)

Je pars avec mes gols d' un beur-Métèque,avec mon coeur,un désert errant algérien..qui m' a donné ma tête dure Allah!pardon..je me fâche,facilement(Φεύγω μαζί με τα γκώλ μου,ενός Βορειοαφρικανού Μετανάστη,μαζί μετην καρδιά μου,μια περιπλανώμενη αλγερινή έρημο..που μου δωσε το ξερό μου το κεφάλι.Αλλάχ!συγγνώμη,θυμώνω εύκολα)
Je pars avec mes pieds mondiaux,tous fatigués..Qui me donnent memoires de rêver,moi qui ne rêve plus souvent,les pieds d' un technicien,un magicien,un danse-directeurqui ont joui tous le fruits,les victoires et les chagrins..avec ma tête qui menaçait tous les gardiens de but..sans jamais assouvir sa faim(Φεύγω με τα παγκόσμια μου πόδια όλα κουρασμενα,που μου δίνουν αναμνήσεις ονείρων σε εμένα,που δεν ονειρεύομαι πια συχνα.Tα πόδια ενός τεχνίτη,ενός μάγου,ενος διευθυντή χορού,που γεύτηκαν όλους τους καρπούς,τις νίκες και τις πίκρες..με το κεφάλι μου,που φοβέριζε όλους τους τερματοφύλακες,χωρίς ποτέ να σβήσει την πείνα του)Je pars avec me gols d' un beur-Métèque,avec mon coeur,un désert chaud algérien..qui m a donné les fonds pour me tenir debout dans la société froide(..με τη ζεστή αλγερινή ερημο,που μου έδωσε τα φόντα,για να σταθώ όρθιος στην ψυχρή κοινωνία)Je pars avec mon corps,qui s'est frottée,par les defensifs avec mes pieds,qui savaient les dribbles,mais mentenant l âge et la famille me convoque maintenant dont ma tête a perdu la derniere chance d' un salut triomfant,pour eviter l offense sicilien.Je pars avec mes gols d' un beur-Meteque,avec mon coeur,un désert errant algerien qui m a donne mon etranger,avec mes pieds tous fatigués,mais je viendrai mon coeur captif par les Defensivistes,Mon amour balle,ma source de la vie,je viendrai te re-tirer avec l'aide de la biomécanique je serai prince de mon clone,le plus bel Zidane,tu as jamais vu, il te plaira plus que moi.Et nous ferons de chaque jour un eternel Zizou..balle mon amour...(Φεύγω με το σώμα μου,που έχει τριφτεί απ' τους αμυντικούς,με τα πόδια μου,που ήξεραν τις τρίπλες,αλλα τώρα με καλεί το σπιτικό μου,η ηλικία,τωρα που το κεφάλι μου έχασε την τελευταία ευκαιρία ενός θριαμβευτικού αποχαιρετισμού,για να αποφύγει την σικελική προσβολή.Φεύγω...σαν τον ξένο του συμπατριώτη μου Καμύ..με τα πόδια μου κουρασμένα,αλλά θα γυρίσω αγαπημένη μου,αιχμάλωτη απο τα Αμυντικοειδή..Μπάλα,αγάπη μου,πηγή της ζωής μου,θα γυρίσω να σε ξανακλωτσήσω,με τη βοήθεια της βιο-μηχανικής,θα γίνω πρίκηπας του κλώνου μου,ο πιό όμορφος Ζιντάν που εχεις δει ποτέ..θα σ αρέσει πιότερο απο με..και θα κάνουμε κάθε μέρα ενα αιώνιο Ζιζού..Μπάλα,αγάπη μου..