Solo voy con mi pena, sola va mi condena,correr es mi destino,para burlar la ley,perdido en el corazon della grande Babylon,me dicen el clandestino por no llevar papel.Pa' una ciudad del norte,yo me fui a trabajar,mi vida la dejé entre Ceuta y Gibraltar,soy una raya en el mar,fantasma en la ciudad,mi vida va prohibida,dice la autoridad.Me dicen el clandestino,yo soy el quiebra la ley.Mano negra clandestina-Peruano clandestino-Africano clandestino-Marijuana illegal
I walk alone with my sadness,my damnation walks alone too,to run is my destiny,lost in the heart of the Big Babylon,they call me clandestine for not bearing papers.Up in the city of north I have been to work,I left my life between Ceuta and Gibraltar,I am a line in the sea,a ghost in the city,my life gets forbidden,says the authority,they call me paperless immigrant,I am who breaks the law.Black hand clandestine,Peruvian clandestine,African clandestine,Marijuana illegal
Περπατώ μόνος μου με τον πόνο μου, περπατά μόνη της και η καταδίκη μου,
να τρέχω ειν' η μοίρα μου,για να περιφρονώ τον νόμο,χαμένος στην καρδιά της Μεγάλης Βαβέλ λαθρομετανάστη με λεν,γιατί δεν έχω χαρτιά.Πάνω σε μια πόλη του Bορρά, βρέθηκα να δουλεύω,άφησα τη ζωή μου μεταξύ Θέουτας και Γιβραλτάρ.Είμαι μια γραμμή στη θάλασσα,στην πόλη ένα φάντασμα,η ζωή μου απαγορευμένη,έτσι λένε οι Αρχές.Είμαι του Νόμου ο Παραβάτης.Mαύρο Χέρι,Λαθραίο-Περουβιανός-
-Λαθραίος,Αφρικάνος-Λαθραίος,Μαριχουάνα-Παράνομη.(Μτφ.Εργοτελίνα)
Udhëtoj vetëm me dhimbjen time, udhëton vetëm edhe dënimi im, të endem është fati im, të përbuz ligjin, i humbur në zemrën e Vavelit të Madh, refugjat më thonë, ngaqë letra nuk kam. Lart, në një qytet verior gjendem të punoj, lashë jetën time midis Theutas dhe Gjibraltar. Jam një vijë në det, në qytet një fantazmë, jeta ime e ndaluar, kështu thonë Dikasteret. Jam Shkelësi i Ligjit, Dorë e Zezë-emigrant klandestin,Peruvian-Klandestin, Afrikan-Klandestin, Marihuana-E Jashtëligjshme!(Μετάφραση N.Ago)
7 comments:
Chao's mother was Basque and his father, writer and journalist Ramón Chao, Galician from Vilalba. They moved to Paris to escape Francisco Franco's dictatorship, which lasted until the dictator's death in 1975. Shortly after Manu's birth, the Chao family moved to the outlying suburbs of Paris, and Manu spent most of his childhood in Boulogne-Billancourt and Sèvres. Whilst growing up he was constantly surrounded by artists and intellectuals, most of whom were his father's acquaintances and wide multicultural diversty that influenced his personality to a large extent. He grew up with thoughts of social equality and a thirst for diversity which largely shows in the mixture of distinct exotic sound without boundaries in his music.
Manu Chao-Wikipedia
...βλέπω κάποιες φωτογραφίες. Δεν έχουν σχέση με τους Δίδυμους Πύργους. Είναι πρόσφατες. Δείχνουν μια τυχαία «συνάντηση». Πριν από μερικές μέρες, στις Καναρίους Νήσους, στην Ισπανία. Είναι η συνάντηση των δύο άκρων σε έναν κόσμο που γίνεται όλο και πιο μικρός. Άνθρωποι που ταξιδεύουν σε σαπιοκάραβο «συναντούν» ανθρώπους που αρμενίζουν σε σκάφη αναψυχής. Άνθρωποι με δέρμα ζαρωμένο, αφυδατωμένο, «συναντούν» ανθρώπους που κάνουν διακοπές και πασπαλίζουν το δέρμα τους με κρέμες για να το προστατέψουν από τον καυτό ήλιο.
Οι άνθρωποι του σαπιοκάραβου μοιάζουν με ηθοποιούς που παίζουν ένα φανταστικό σενάριο, για τον κόσμο του μέλλοντος που μας περιμένει. Είναι όμως εντελώς αληθινοί, εντελώς πραγματικοί. Κατεβαίνουν από το σαπιοκάραβο. Περπατούν στην άμμο. Τα πόδια τους τρεκλίζουν. Σωριάζονται χάμω. Οι παραθεριστές βλέπουν αποσβολωμένοι. Μετά τρέχουν να προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες: μια κουβέρτα, λίγο νερό, κάτι...
Οι άνθρωποι του σαπιοκάραβου είναι οι «άλλοι καμικάζι». Γιατί δεν τους φοβίζει ο θάνατος. Είναι έτοιμοι να πεθάνουν, αρκεί να πετύχουν τον σκοπό τους: να πατήσουν το πόδι τους στη Δύση. Όχι για να την καταστρέψουν, για να γίνουν μέρος της. Μέρος της ευημερίας, της ελευθερίας της. Οι «άλλοι καμικάζι» δεν μισούν τη Δύση, τη λατρεύουν. Δεν πεθαίνουν για να πάνε στον Παράδεισο και να ξεδώσουν με τις 75 παρθένες, αλλά για να κάνουν τις δουλειές που δεν κάνουν πια οι ιθαγενείς. Πωλούν τα φθηνά τους χέρια εργασίας, χτίζουν οικοδομές, φροντίζουν ηλικιωμένους, μαζεύουν ελιές. Και ονειρεύονται να μεγαλώσουν τα παιδιά τους σε πολιτείες ελεύθερες και ανθρώπινες.
Πολλοί από αυτούς δεν τα καταφέρνουν. Πνίγονται, πεθαίνουν στο ταξίδι, γίνονται «δείπνο» για τους καρχαρίες. Και όμως επιμένουν. Αν τους απελάσουν θα ξαναμπούν στο σαπιοκάραβο. Θα παίξουν ξανά τη ζωή τους κορόνα-γράμματα. Βλέπω ξανά τις φωτογραφίες. Και ξαφνικά τα σύνορα καταργούνται: δεν υπάρχει πια Ισλάμ - Δύση, Ανατολή - Δύση, Βορράς - Νότος, σύγκρουση πολιτισμών. Υπάρχουν μόνο ανθρώπινες υπάρξεις, μέσα σε ένα σαπιοκάραβο πέντε μέτρων, δύναμης σαράντα ίππων, μια πυξίδα για να κινηθούν σε θάλασσες εχθρικές, ψάχνοντας για τη δικιά τους Ιθάκη, μάτια ορθάνοιχτα, βλέμματα που ικετεύουν, στόματα ξερά και μια επιθυμία μεγάλη για αξιοπρεπή ζωή. Τόσο μεγάλη, που να αψηφά ακόμα και τον φόβο του θανάτου...
Γκάζμεντ Καπλάνι - Η 11η Σεπτεμβρίου και οι «άλλοι καμικάζι»
I'm only writing here to wish you some happy holidays:
Thanks for all your warm and funny comments at my blog. I wish you a Merry Christmas and a Happy and Great Newyear - I'm looking forward to see your exciting posts and images (and comments..) in 2007.
Hugs from Denmark to Greece - georg
Hi Ergotilina:):):):):)
HAPPY CHRISTMAS TO YOU & FAMILY.
everything except xmas mubarak is ok.
:):):)
εργοτελίνα καλά να περάσεις τις γιορτές!!
Just wanted to stop by quickly and say MERRY CHRISTMAS!
Hope all is well with you.
Post a Comment