Vacances au Liban,à Beyrouth,"la Paris et le Suisse du Moyen-Orient "

Oι απόγονοι των αρχαίων Φοινίκων μπορεί να μην έφτασαν τη δόξα τους στο ναυτικό,αλλά έγραψαν τη δική τους ιστορία στο εμπόριο,στον πλούτο και στην κοσμική ζωή,αφού η Βηρυτός ήταν για πολλά χρόνια το "Παρίσι της Ανατολής".Οσοι έζησαν στον Λίβανο απο τα μέσα της δεκαετίας του 50 μέχρι τα μέσα του 70,μιλάνε για τα χρυσά "αξέχαστα χρόνια".Τότε που οι Αραβες έλεγαν οτι "ο κόσμος ήταν φρέσκος".Μια πόλη που μένει αξέχαστη στους επισκέπτες της.Το σταυροδρόμι της Μέσης Ανατολής,που συνδέει την Ευρώπη,την Ασία και την Αφρική,περιτριγυρισμένο απο πράσινους λόφους,βουνοκορφές με χιόνι,θάλασσα αλλά και εκτάσεις από άμμο.Ενας απ' τους λόγους της τρομερής ανάπτυξης της περιοχής υπήρξε ο Τapline.O μεγαλύτερος αγωγός πετρελαίου στον κόσμο μήκους 1.720 χιλιομέτρων.Στο Ζενίθ του έβγαζε 465.000 βαρέλια τη μέρα.Οι πολιτικο-οικονομικές αλλαγές στην περιοχή μείωσαν τη σπουδαιότητα του και στην πρώτη εισβολή του Ισραήλ,η παραγωγή είχε μειωθεί στο 20%.Λίγο μετά οι καταστροφές σταμάτησαν εντελώς τη λειτουργία του.Επι μια εικοσαετία η Βηρυτός υπήρξε η καρδιά του διεθνούς εμπορίου,των οικονομικών συναλλαγών,ακαδημαϊκό κέντρο,ναυτιλιακός παράδεισος και μια πόλη που η διασκέδαση δεν τελειωνε ποτέ.Μεχρι το 1950 ηταν απλως ένα ηρεμο λιμανακι,γραφικό λιμανάκι,γνωστό πιο πολύ για το περιφημο Αμερικανικο Πανεπιστημιο της Βηρυτού.Όλα αλλαξαν με τη λειτουργια του αγωγου πετρελαίου και την ανατροπη του Βασιλια Φαρουκ της Αιγυπτου από τον Νασερ.Πολλοι από τους πιο πλουσιους επιχειρηματίες,τραπεζίτες και βιομηχανους της Αιγυπτου εφυγαν για να γλυτωσουν.Αρκετοι εφτασαν στην Αθηνα,αλλα οι περισσότεροι επελεξαν την Βηρυτό.Είχε λιμάνι,αεροδρόμιο,πανεπιστήμια,κόσμο με εμπορικη κουλτουρα και μια κυβερνηση που ανοιξε την αγκαλια της στη νεα πραγματικότητα.Το ενδιαφερον για τις αγορες της Μεσης Ανατολης εκανε το Λιβανο Γη της Επαγγελίας.Όλα ξεκινησαν από μια συμπτωση.Η Αραμκο ειχε αποφασισει να κανει έναν αγωγο από τη Σαουδικη Αραβια στην Παλαιστινη.Ομως ο Πολεμος που ξεσπασε στην περιοχη την εκανε να μεταφερει τον αγωγο στο Λίβανο.Ταυτοχρονα η πετρελαικη εταιρια του Ιρακ επελεξε την Τριπολη του Λιβανου αντι για την Χαϊφα…..Ξαφνικα ο Λιβανος βρεθηκε γυρω στο 1950,με δυο σημαντικους σταθμους πετρελαιου,και φυσικα όλα αλλαξαν στην χωρα..Το στιλ της ζωης των Λιβανεζων ηταν παντα κοσμικο.Η κοινωνικοτητα της πλουσιας μεσαιας ταξης και ο πλουτος των εμπορων δεν διαταραχθηκαν ποτε απ τα στρατοπεδα των Παλαιστινίων προσφυγων και μερικες περιοχες στα νότια.Στα μεσα της δεκαετιας του 70 υπηρχαν πανω από 50 λιβανεζικες τραπεζες.Ολος ο αραβικος πλουτος απ τα πετροδολαρια ,βρηκε καταφυγιο εκει και οι καταθεσεις στις τραπεζες διπλασιαστηκαν μεσα σε μια πενταετία.Τη δεκαετια του 60 ο αμερικανικος 6ος στολος εδενε στο λιμανι και οι ναυτες ξεχυνονταν στα μπαρ και τα καμπαρε για μια βδομαδα κραιπαλης.Σε αυτό το λιμανι περναγαν όλα τα μεγαλα κρουαζιερόπλοια της εποχης,όπως το περιφημο “Queen Elizabeth II” και πολλα ελληνικα αναλογα πλοια εφευγαν από κει για Βενετια.Στα δεκάδες εστιατόρια οι σαμπανιες ερρεαν σαν νερο και οι παλιοι αναπολουν την ιεροτελεστια του φαγητου,των χορών της κοιλιας και του ναργιλε στο Σαχρεντιν,στο Μαρους και στο Γκαλντεζαρ.Στην παραλία υπηρχε το ξενοδοχείο «Νορμανδία» με τους τεραστιους καθρεφτες και τις φαρδιες σκαλες,που εγινε διασημο χαρη στον Κιμ Φίλμπι.Ο διασημος πρακτορας της τοτε σοβιετικης ΚαΓκεΜπε το ειχε κανει ορμητηριο του,μεχρι το 1963,που πριν τον συλλαβουν διεφυγε στην Μοσχα.Η Καρδια της Πολης βρισκόταν στην πλατεια των Κανονιών,η οποια εκμοντερνιστηκε το 1950.Το «διαμάντι της Ανατολής»,όπως το αποκαλούσαν οι κατοικοι,εκει που λειτουργησε η πρωτη νομικη σχολη στον κόσμο,ηταν γεματο κλαμπ στις οδους Μονό και Μπλις.Πολλοί απ τους κατοικους και τους επισκεπτες πηγαιναν στο κοντινο χωριο Τζουνιέ σημαντικό κεντρο της χριστιανικης πλευρας του Λιβανου,οπου ειχαν βαλει τελεφερικ που πηγαινε στο τερμα του κολπου.Εκει υπηρχε ένα συγκροτημα από θεατρα και ρεστοραν.Αναμεσα τους το φημισμενο Καζινο του Λιβανου,το οποιο ηταν πιστο αντιγραφο,απ ολες τις αποψεις,του περιφημου Φολι Μπερζερ του Παρισιου.Οι πιο κοσμικοι προτιμουσαν τον χειμωνα να πηγαινουν για σκι στη Φαραγια και να μενουν στις τεραστιες βιλες με πισινες.Στην κοιλαδα Μπεκαα αναμεσα στους αμπελωνες και τους λοφους υπηρχαν τα καζινα της Ζαχλε ανοιχτα ρεστωραν αναμεσα σε ρυακια και καταρακτες.Ηταν τα χρονια που μεσουρανουσε η Ουμ Καλσουμ,η πιο γνωστη τραγουδιστρια της Αραβιας,εμφανιζόταν ο Νουρεγεφ με τη Μαργκοτ Φοντέιν και τραγουδουσε η Ελα Φιτζεραλντ. (Σταθης Παπούλιας-Το Θέμα 23/7/06)